miércoles, 21 de noviembre de 2018

Milonga de aquí - Sés


Con aire fresco de mar 
Curo feridas e loitos 
Que sexan poucas ou moitos 
É necesario sanar 

E vendo o mundo rodar 
Dando tumbos de vencido 
Dou por perdido o perdido 
E recollo o que quedou 
E co que me queda vou 
Seguindo o meu percorrido 

Para seguir camiñando 
Apóiome nas lembranzas 
E aliméntome de sons 
E nútrome das cancións 
Que dan cor a esta existencia 
Evitando a disidencia 
Dun obrigado vivir 
Que me fan chorar e rir 
Que me instalan na insurxencia 

E quero bailar ao ritmo 
Do que vive ilusionado 
E coa voz do silenciado 
Cantar quero con paixón 
Coa querenza e coa emoción 
Da que non pretende nada 
Máis que seguir namorada 
Mentres quede corazón 

Aspiro a soñar esperta 
Para facer máis levadeiro 
Este treito traizoeiro 
que garda unha fin incerta 
e cantar a gorxa aberta 
e deseñar utopías 
para encher de luz os días 
en que o sol non me sorrí 
en que non te teño a ti 
para inspirarme melodías 

E así seguirei rimando 
No medio do bombardeo 
Emulando o canso reo 
Reconvertido en poeta 
Que ten o fóra por meta 
E ten o dentro baleiro 
Un ollar sempre tristeiro 
E o pensamento no ar 
Onde voa o meu cantar 
Onde non hai carcereiro 

Invocando a redención 
Neste recuncho do mundo 
Faise o meu cantar profundo 
Como a terra en ultramar 
Coro faise o meu cantar 
Ao saberme secundada 
Aínda sendo abandeirada 
Dos que as levan de perder 
É por eles que hei morrer 
Sentíndome acompañada 

E na liberdade áurea 
Do melódico elemento 
Baila a risa co lamento 
E o cego co soñador 
O paria co gañador 
e o rebelde co castrado 
que, co sentir mutilado, 
ignora aquilo que eu sei 
por el é que eu berrarei 
para velo liberado.